Λόγοι μετανάστευσης – Αντιμετώπιση της κοινωνίας –
Ρόλος μέσων μαζικής ενημέρωσης

Σε χρόνους κρίσης πάντα οι αίτιοι είναι αυτοί που ψάχνουν τους αίτιους αλλού, έξω από τον κύκλο τους, στρατολογούν κάθε μέσο για να διοχετεύσουν την οργή του κόσμου στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, χρησιμοποιώντας τες σαν θυσία πάνω στο σταυρό που η κοινωνία ετοιμάζει για αυτούς. Έτσι οι “διάβολοι των ημερών” μας είναι οι μετανάστες.

ΛΟΓΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ – ΑΝΤΙΜΕΤΌΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Οι μετανάστες αποτελούν πάντα τους ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας, στις σημερινές κοινωνίες βρίσκονται συνήθως στα κατώτερα στρώματα αυτών, αποκλεισμένοι από την υπόλοιπη κοινωνία με τα λιγότερα πολιτικά δικαιώματα.

Για να φτάσουν όμως κάποιοι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τα συγγενικά τους πρόσωπα και τον τόπο καταγωγή τους, προηγούνται κάποια πράγματα που διαμορφώνουν της κατάλληλες συνθήκες για να μεταναστεύσουν. Αυτό γίνετε με τις πολεμικές επεμβάσεις των μεγάλων δυνάμεων, με τους χιλιάδες νεκρούς αμάχους και τραυματίες και στην συνέχεια, με το ρίζωμα των μεγάλων εταιριών που φέρνουν την οικονομική “ευημερία” της ανεργίας και της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων.

Βέβαια, η οικονομική και υλική ευημερία των “ανεπτυγμένων” χωρών, στηρίζεται στην στυγνή εκμετάλλευση των ντόπιων κατοίκων από τις πολυεθνικές εταιρίες, που εξ αιτίας των εξευτελιστικών μεροκάματων που δίνουν στους εργάτες τους και των άθλιων συνθηκών εργασίας, μπορούν να προσφέρουν σε μικρότερες τιμές – με μεγάλο κέρδος φυσικά – τα προϊόντα τους στους καταναλωτικούς παραδείσους της δύσης.

Ωστόσο, οι κάτοικοι των χωρών που έχουν την τύχη να βιώσουν τη βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων και των πολυεθνικών εταιριών, ζούνε μέσα στην ανεργία και στην φτώχεια, αφού οι φυσικοί πόροι πλέον εξάγονται στο εξωτερικό και δεν φτάνουν στην τοπική αγορά, ενώ το εθνικό καλό επιτάσσει δουλεία και χαμηλούς μισθούς. Παράλληλα οι νέοι εξουσιαστές επιβάλλουν την θέληση τους στο πληθυσμό, με διώξεις και φυλακίσεις που αναγκάζουν ανθρώπους να ζητούν πολιτικό άσυλο.

Αφού τους εξαθλιώσουν οικονομικά οι κεφαλαιοκράτες εξουσιαστές, καταλήγουν στην λύση της μετανάστευσης και της παράνομης εισόδου στην Ευρώπη, αναζητώντας το όνειρο, τις χαρές και τη φυσιολογική ζωή που όλοι αναζητούμε και η δύση μπορεί να “προσφέρει”.

Μετανάστευση και παράνομη είσοδος με ότι αυτό συνεπάγεται. Νάρκες στον Έβρο, πνιγμοί στο Αιγαίο, επιθέσεις και φυλακίσεις από το λιμενικό και τη FRONTEX, παράνομη κράτηση τους σε κέντρα μεταναστών – όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης – καθώς και απελάσεις είναι κάποιες από τις καταστάσεις που έρχονται αντιμέτωποι. Κάποια από τα άτομα, που οι αρχές απελαύνουν, προσπαθούν ξανά και ξανά να περάσουν τα σύνορα, πολλές φορές με την ίδια κατάληξη.

Σε δεύτερο στάδιο, εφόσον καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα και να καταλήξουν σε κάποιο αστικό κέντρο, αναζητώντας στέγη , τροφή και εργασία, βιώνουν τον κοινωνικό ρατσισμό και τη περιθωριοποίηση, δέχονται αστυνομική βία, πογκρόμ και ρατσιστικές – φασιστικές επιθέσεις όπως επίσης αναγκάζονται να εισέλθουν σε καθεστώς δουλείας. Το κεφάλαιο και τα αφεντικά εκμεταλλεύονται στο έπακρο τους μετανάστες ως φθηνό εργατικό δυναμικό, ανασφάλιστους με μεροκάματο το οποίο δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε στις βασικές βιοτικές ανάγκες ενός ανθρώπου. Λόγω της κοινωνικής περιθωριοποίησης, αρκετοί στρέφονται στην παρανομία ως εναλλακτικό τρόπο επιβίωσης.

Για όσους κάνουν αίτηση για άσυλο, εκτός της αναμονής για την έγκριση του και τα παράβολα που πρέπει να καταθέσουν και αν καταφέρουν να περάσουν σε άλλη χώρα της Ευρώπης και εντοπιστούν, σύμφωνα με την συνθήκη του Δουβλίνο 2, υποχρεούνται να επιστρέψουν και να παραμείνουν στην πρώτη χώρα εισόδου τους στη ζώνη της ευρωπαϊκής ένωσης έως ότου να εξεταστεί η περίπτωσή τους.

ΡΟΛΟΣ ΜΕΣΩΝ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ

Τ μέσα μαζικής ενημέρωσης εκφέρουν το λόγο του κυρίαρχου καθεστώτος σε οποιαδήποτε έκφανση της κοινωνικής ζωής, χειραγωγώντας την κοινή γνώμη με τις προθέσεις των εξουσιαστών. Οπότε, μη χάνοντας ευκαιρία σαν παπαγαλάκια των τηλεπαραθύρων που είναι, καταπιάνονται ειδικά αυτή τη περίοδο με το ζήτημα των μεταναστών. Καθώς εξουσία και κράτος εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον τους, με επιχειρήσεις “σκούπα”, μαζικές συλλήψεις και δημιουργία κέντρων κράτησης μεταναστών , τα λεγόμενα από το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ κέντρα “φιλοξενίας”, τα ΜΜΕ εκθειάζουν μέσα από τα δελτία τους τις ενέργειες αυτές ως κάτι φυσιολογικό και απαραίτητο ως η μόνη λύση για τα προβλήματα της κοινωνίας, παρουσιάζοντας τους ανθρώπους αυτούς σαν πηγή κινδύνου της δημόσιας υγείας, σαν πηγή εγκληματικότητας, ως μάστιγα της εποχής. Παραλείπουν όμως ότι μιλάμε για ανθρώπους και όχι αριθμούς. Με χαρακτηρισμούς όπως “υγειονομική βόμβα”, “οργανωμένες εγκληματικές ομάδες” και εκφράσεις τύπου “εξυγίανση του κέντρου της Αθήνας”, “καταπολέμηση της εγκληματικότητας”, κατευθύνουν την κοινή γνώμη ενάντια στους μετανάστες, αποπροσανατολίζοντας τη από σημαντικότερα ζητήματα αυτής της περιόδου (βλ. Περικοπές, PSI, εκλογές, ανεργία, κατάρρευση κράτους πρόνοιας). Με την συνεχή προβολή του καθεστωτικού λόγου και την ανοχή της τέταρτης “εξουσίας” απέναντι σε δράσεις ακροδεξιών ομάδων που επιτίθενται σε μειονότητες, καταφέρνουν να ετεροκατευθύνουν την κοινωνία σε μια συντηρητικοποίηση αυτής, νομιμοποιώντας μέσω της κοινωνικής αποδοχής, ρατσιστικές και φασιστικές επιθέσεις που γίνονται πιο συχνές και απάνθρωπες, φτάνοντας στα όρια της δολοφονίας και του πογκρόμ σε ολόκληρες συνοικίες.

Το κράτος είναι αυτό που βαπτίζει τους οικονομικούς μετανάστες λαθραίους, τους αρνείται το δικαίωμα της ελεύθερης μετακίνησης εγκλωβίζοντας του στα όρια του, τους εκμεταλλεύεται ως φθηνό εργατικό δυναμικό, δίνοντας την ευκαιρία στα αφεντικά αυτού του κόσμου να πλουτίζουν με τον μόχθο των εργατών.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ – ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2

 
ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΛΟΦΟΣ,

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΓΑΒΓΙΖΟΥΝ

Από τότε που αποφασίσαμε να ανοίξουμε το εγκαταλειμμένο κυλικείο στην ταράτσα της γεωγραφίας , το οποίο δεν επιθυμούμε να ιδιοποιηθούμε αλλά να το ανοίξουμε σε όλους και  να  το μετατρέψουμε σε έναν χώρο ριζοσπαστικής πολιτικής και πολιτιστικής δραστηριότητας, δεχόμαστε την συνεχή επίθεση από το πρυτανικό συμβούλιο και τους συνεργάτες του. Οι υπάλληλοι του κράτους, προστατεύοντας τις διοικητικές τους θέσεις και τα επιχειρηματικά συμφέροντα που υπηρετούν,  κήρυξαν πόλεμο όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε κάθε καταπιεσμένο φοιτητή μέσα στο πανεπιστήμιο.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή πρόεδροι τμημάτων, πρυτάνεις, αντι-πρυτάνεις και όλο το σινάφι των πανεπιστημιακών αρχών εκμεταλλεύονται όποιο μέσο τους δίνει η θέση τους στην ιεραρχία του πανεπιστημίου  και το στρέφουν ενάντια στο Αντιεξουσιαστικό Στέκι Λόφος. Αρχικά, δοκίμασαν τις έμμεσες απειλές για επέμβαση της αστυνομίας , για εκκένωση του χώρου και συλλήψεις. Αφού είδαν ότι οι απόπειρες τρομοκράτησης μας έπεσαν στο κενό, ξεκίνησαν την λασπολογία. Με τις γνωστή τακτική των επιστολών, οι επιστολέρο της διοίκησης του πανεπιστημίου ξεκίνησαν να αναπτύσσουν μια αντιφατική και παράλογη επιχειρηματολογία που όχι μόνο δεν έχει καμιά βάση,  αλλά δείχνει το θράσος τους αφού δεν διστάζουν να επικαλεστούν παραβίαση του ασύλου και κίνδυνο για την προσωπική μας υγεία. Αφού λοιπόν και αυτή τους η προσπάθεια το μόνο που κατάφερε είναι να τους γελοιοποιήσει (κι άλλο) στους φοιτητές,  έφτασαν στο σημείο να εισβάλουν στο στέκι και να απειλούν τα άτομα που το λειτουργούν με διαγραφές από το πανεπιστήμιο.

Οι επιθέσεις αυτές όμως στα ριζοσπαστικά κομμάτια των φοιτητών δεν ξεκίνησαν με το Αντιεξουσιαστικό Στέκι ούτε θα τελειώσουν εκεί. Το πρυτανικό συμβούλιο και οι συνεργάτες του, σαν άξιοι υπάλληλοι του κράτους και για να εξασφαλίσουν τις βολικές τους θέσεις στο νέο πανεπιστήμιο, είναι  αυτοί που επιχειρούν να εφαρμόσουν τον πιο απαξιωμένο εκπαιδευτικό νόμο. Παραβιάζοντας συνεχώς και  με τραμπούκικο τρόπο τις αγωνιστικές αποφάσεις φοιτητικών συλλόγων και μελών ΔΕΠ και με τον αντιδραστικό τους λόγο που δεν χάνουν ευκαιρία να διαδώσουν στις επιστολές τους και στα τηλεπαράθυρα που σουλατσάρουν, έχουν πάρει ξεκάθαρα θέση ενάντια στην πλειοψηφία των φοιτητών και στα συμφέροντα τους.

Οι επιθέσεις λοιπόν που δεχόμαστε από τους λακέδες του υπουργείου παιδείας όχι μόνο δεν μας τρομοκρατούν  αλλά μας δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, μας γεμίζουν με θέληση και πείσμα ώστε να συνεχίσουμε να δίνουμε ζωή στην μιζέρια του εγκαταλελειμμένου πανεπιστημίου. Να συνεχίζουμε να φτιάχνουμε τόπους οργάνωσης και συνάντησης ριζοσπαστικών υποκειμένων είτε αυτά είναι μέσα είτε έξω από το πανεπιστήμιο.

Δέκα εκατό χιλιάδες καταλήψεις

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΛΟΦΟΣ

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=QhMrMNHpqZI&list=PL42C6ED79269F04A0&index=89&feature=plpp_video[/youtube]

Την Δευτέρα 12 Μαρτίου μια ομάδα φοιτητών και φοιτητριών αποφασίσαμε να καταλάβουμε τον χώρο του παλιού και εγκαταλελειμμένου εδώ και χρόνια κυλικείου στον τελευταίο όροφο του κτιρίου της γεωγραφίας. Η ενέργεια αυτή σκοπό έχει την δημιουργία ενός χώρου που θα λειτουργεί με τους όρους των ατόμων που τον διαχειρίζονται (και μόνο) και θα καλύπτει τις ανάγκες τους σε πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο. Επιλέξαμε αυτόν τον χώρο καθώς με την κατάληψη του δεν κάνουμε, σε σταθερή βάση, δυσκολότερη την δουλειά των φοιτητών και των εργαζομένων του πανεπιστημίου. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες που οραματίζονται στον χώρο αυτό πρυτανικές αρχές και άλλα αντιδραστικά κομμάτια του πανεπιστημίου δεν μας βρίσκουν μόνο αδιάφορους αλλά και εχθρικούς.

Με την κατάληψη του χώρου αυτού δίνουμε ζωή στα εγκαταλελειμμένα ντουβάρια του μίζερου πανεπιστημίου. Δίνουμε την ευκαιρία στους εαυτούς μας και σε φοιτητές και εργαζομένους του πανεπιστημίου να στεγάσουν δραστηριότητες που απέχουν από κομματικές και εμπορευματικές λογικές και οικοδομούμε δημιουργικές σχέσεις  ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μας. Ανοίγουμε λοιπόν το Αντιεξουσιαστικό Στέκι Λόφου. Αντιεξουσιαστικό , γιατί λειτουργούμε αυτοοργανωμένα και αντιιεραρχικά με βάση την ισότητα και στέκι γιατί θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα σταθερό σημείο αναφοράς στο λόφο που θα ζωντανεύει της εντατικές και στείρες εκπαιδευτικές ώρες. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται ομόφωνα και όχι πλειοψηφικά από την διαχειριστική συνέλευση.

Η κατάληψη αυτή δεν λειτουργεί σαν μέτρο πίεσης στην κυβέρνηση ή σε κάποια άλλη αρχή επομένως δεν έχει αιτήματα και η διάρκειά της θα καθορίζεται ανά πάσα στιγμή από τους λειτουργούς της. Επιλέξαμε να οικειοποιηθούμε τον χώρο χωρίς την άδεια κανενός επισήμου οργάνου καθώς όπως αναφέρουμε και πιο πάνω λειτουργούμε αποκλειστικά και μόνο με τους δικούς μας όρους και όχι με αυτούς που έχουν ορίσει ή θα ορίσουν το κράτος και οι πανεπιστημιακές αρχές. Οι πρυτανικές αρχές αλλά και άλλα κομμάτια του πανεπιστημίου κατά καιρούς προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι φοιτητές είμαστε μέλη μιας πανεπιστημιακής «κοινότητας» και σαν τέτοια λειτουργούμε και αποφασίζουμε ισότιμα για την διαχείριση του πανεπιστημίου. Δεν έχουμε τέτοιες αυταπάτες. Αντιλαμβανόμαστε το πανεπιστήμιο ως ένα ακόμα πεδίο πάλης και στα πλαίσια της πάλης αυτής χρησιμοποιούμε τον χώρο για την οργάνωση ενός ριζοσπαστικού αγώνα μακριά από κομματικές γραμμές και καθοδηγήσεις .

Τασσόμαστε με την μεριά των καταπιεσμένων και επιδιώκουμε να γίνουμε κακός βραχνάς σε κάθε φασιστική σεξιστική ή ρατσιστική φωνή μέσα στο πανεπιστήμιο. Στην διδασκαλία που παραχωρεί το κράτος αντιτάσσουμε την αυτομόρφωση και την αντιπληροφοριση. Στην υποταγή και την αποξένωση που επιβάλει η κυριαρχία προτάσσουμε την κοινωνική αντίσταση και σφυρηλατούμε σχέσεις αλληλεγγύης. Σκοπός μας να δράσουμε εντός και εκτός των συνόρων του πανεπιστημίου αδιαφορώντας για την έλλειψη μας σε θεσμική ή συνταγματική νομιμότητα. Στην κατεύθυνση αυτή το στεκι λειτουργεί καθημερινά για φοιτητές εργαζομένους και ανέργους.

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΛΟΦΟΣ

Η σελίδα βρίσκεται υπό κατασκευή…